Krtań to narząd znajdujący się w górnej części szyi, zaangażowany w oddychanie, wytwarzanie dźwięku i ochronę tchawicy przed aspiracją pokarmu. Zbudowana jest m.in. z chrząstek nalewkowatych.
Fizjologicznie chrząstki „otwierają się” podczas wdechu oraz „zamykają” w trakcie przełykania. Paraliż krtani to brak ruchomości chrząstek nalewkowatych krtani, co zaburza ich prawidłowe funkcjonowanie.
Nieprawidłowość doprowadza do widocznych i słyszalnych zmian, są to m.in.:
-świst wdechowy
-zmiana głosu
-nietolerancja wysiłkowa
-permanentny kaszel, krztuszenie, duszność
-wymioty/ulewanie
Objawy postępują powoli, oraz nasilają się przy wysokiej temperaturze otoczenia, wysiłku fizycznym, ekscytacji, a także w związku z otyłością. Głównym zagrożeniem związanym z tą chorobą jest zachłystowe zapalenie płuc, które jest bezpośrednim zagrożeniem życia.
Do choroby może dojść w wyniku:
-urazu,
-zmian nowotworowych,
-zapalenia/zwłóknienia
-chorób endokrynologicznych oraz autoimmunologicznych
-polineuropatii (chorób nerwów) oraz polimiopatii (chorób mięśni)
-idiopatyczne (najczęściej)
Paraliż krtani można sklasyfikować jako wadę wrodzoną oraz nabytą. Ta pierwsza występuje rzadziej. Objawy dotyczą również innych układów, a same pojawiają się do pierwszego roku życia. Rasami predysponowanymi do wrodzonego paraliżu krtani są najczęściej Bouvier des Flandres, bulterier, dalmatyńczyk, siberian husky i rottweiler.
Zdecydowanie częściej możemy się spotkać z nabytym paraliżem krtani. Ten z kolei dotyczy głownie psów ras dużych takich jak golden, labrador, seter irlandzki, chart afgański. Występuje u psów starszych, najczęściej 9-12lat.
Ostateczne rozpoznanie porażenia krtani stawia się na podstawie laryngoskopii podczas znieczulenia ogólnego. W przypadku podejrzenia choroby stosuje się leki wyciszające, wspomagające oddychanie, a także należy maksymalnie zredukować czynniki stresogenne i sytuacje prowadzące do ekscytacji. Często Pacjenci z tą jednostką chorobową cierpią na otyłość, która istotnie utrudnia funkcjonowanie. Kluczowym elementem leczenia jest operacja lateralizacji chrząstek krtaniowych. Polega ona na trwałym odciągnięciu chrząstki, powodując poszerzenie światła krtani. Zazwyczaj wykonanie jednostronnego zabiegu jest wystarczające, jednak czasami konieczne jest wykonanie kilku operacji.